Rooie Arie
	"Rooie Arie? Rooie Arie? Maar je bent helemaal niet rood!!" Nou, volgens mijn vader (ook Arie) was ik niet geboren, maar gevonden tussen de rode kool..want ik was dus echt rood vroeger. Als ÈÈn na jongste van de 12 kinderen gaan mijn eerste herinneringen aan optreden terug naar het platteland waar ik met de 4 jongste broers op het aardappelveld aan het zingen was om tijdens de koffie-pauzes, staande op veilingkisten, het personeel te vermaken met nummers van de Beatles. De griep als gitaar en de aardappel als microfoon! De inspiratie kwam vanuit de radio die altijd tijdens het werk op de tuin(ik kwam uit een tuindersfamilie) of in de schuur aan stond. Ook zie ik mij nog op omgedraaide emmers drummen in de schuur en de Beegees proberen na te doen met m'n neus bovenop de radio. Wat een ontdekking toen onze gezinshulp met een bandrecorder aankwam en ik mijn eigen stem terug kon horen...ik liep nog roder aan.....
	Tuinders familie, 1965
	Mijn allereerste optreden, naast wat voorzingen als kind in de klas, zou aan het eind van de zesde klas plaatsvinden als afsluiting van het schoolkamp! Met 2 kameraden moest ik wat nummers voorspelen voor meester van Rooijen en hij besloot dat ik de zanger moest zijn, daarmee mij veroordelend tot de zangcarriere die tot op de dag van vandaag op feesten en partijen voortduurt. 'Smile' van de Bee Gees was ÈÈn van die nummers. Maar na drie dagen kamp waarbij ik toen al zeer de neiging had tot entertainen en vooral de lolligste wilde zijn, was natuurlijk mijn stem weg...optreden kon niet door gaan!! Het kwijtraken van mijn stem zou als een rooie draad door mijn manier van leven lopen...hoe meer mijn stem kwijt...hoe meer stemming op ieder feest...maar gelukkig...hij kwam steeds weer terug!!
	Eerste echte optreden, 1969
	Voor mijn eerste echte optreden, wat wel doorging, greep ik het 25 jarig huwelijksfeest van mijn ouders aan. Holy holy life van de Golden Earrings en Lay down van Melanie herinner ik me nog als onderdeel van ons repertoire...enne..applaus...nog rooier werd ik ervan. Ik zat inmiddels op de middelbare school en vond ook hier het allerbelangrijkste: Optreden op cabaret-avonden, kampen en schoolfeesten....met een bandje Angie spelen van de Stones....(nu nog zing ik dat nummer), en bij allerlei activiteiten mezelf zo opvallend mogelijk gedragen...met of zonder hoofdpijn...en schaamte??? Ook toen liep ik vaak rood aan door het entertainen wat in mijn rode bloed zat. Bij een poging om na de middelbare school op de theaterschool in Amsterdam te komen bleek ik tijdens de auditie een schim te zijn vergeleken bij het rooieArie entertainment van de avond ervoor. Doseren en op het juiste moment 'knallen' zou ik pas later leren. Ik droop met een rooie kop af...niet aangenomen!! Toen 'maar' naar de Pedagogische Academie gegaan en voor de klas (lagere school) terecht gekomen. Nou daar kon ik mijn energie wel kwijt want lesgeven is eigenlijk organiseren en optreden en vooral met kinderen wordt het al snel een feestje. Het toneel om me met volwassenen uit te leven werd voor mij het podium beklimmen bij wat voor gelegenheid dan ook en met zo'n familie en vriendenkring waren dat er nogal wat!! In de kroegen klom ik regelmatig op het biljart of op de bar om het vak te leren. Wilde men nog niet luisteren...dan maar de spoelbak in!! Toen ik pas gitaar speelde en mijn gitaar bij een act om Pete Townsend te imiteren in het cafe het niet overleefde (voorzichtig uitgedrukt) had ik toch wel even spijt..maar ja het oog wil ook wat. Natuurlijk als zanger van de Redband (nu al meer dan 20 jaar) gaf het mij naast het vak als onderwijzer ('Ben jij onderwijzer???...dat geloof ik niet!!!') vooral muzikaal wat ik zocht...improviseren..zingen...'gek' doen en vooral met veel energie smijten.
	Rooie Arie en de Matrozen Hans Kusters en Lex Klein-Obbink op trekzak De Lantaarn Huild, eerste Smartlappen Festival, Nieuwegein 1994
	Het rooie haar is inmiddels wat gebleekt, maar mijn stembanden zijn alleen maar rooier geworden. Het vuur van binnen om naar buiten te treden brandt nog steeds en na zo'n 20 jaar lesgeven heb ik sinds 3 jaar, na therapeutisch advies en gestimuleerd door mijn vrouw Marian, mijn eigen Rooie Arie entertainment bedrijfje, naast het huisman zijn. Met 20 jaar ervaring als zanger van de Redband en 20 jaar ervaring met werken met kinderen en een leven lang 'gek' doen tussen volwassenen is het mij nu gelukt om met alle gelegde contacten van mijn hobby mijn beroep te maken. Het improviseren, organiseren en de energie zijn nog dezelfde Rooie Arie bronnen waaruit ik putte bij dat optreden op het aardappelveld. Nu staan er mensen te kijken en te genieten die als kleuter bij mij in de klas hebben gezeten en zeggen: "Je bent nog niets veranderd!" Vandaar nog steeds Rooie Arie...de naam die ik 3 jaar geleden al had en waarvan iedereen zei ...iedereen hier kent je zo...het zou stom zijn om een andere naam te verzinnen......het gaat er niet om hoe rood ik nog ben maar wel hoe rood ik uitstraal...en dat zit nog wel goed...mijn kinderen zitten nog wel eens met rooie oortjes...Pa doe normaal!!! En hebben hun vraagtekens bij "het Busje" maar vinden het toch stiekum wel leuk. Met het gele busje en Dodger, de hond, rijd ik nu als RooieArie in het rond.
	Rooie Arie als zanger van de Redband
	Ik wens jullie veel plezier op de website en tot gauw op het komende feest!!!! Rooie Arie
www.rooiearie.nl